Parafia kosińska została erygowana przed rokiem 1391. Wtedy powstał pierwszy kosiński kościół, zapewne na miejscu, gdzie stoi obecnie kościółek p.w. św. Sebastiana. Prawdopodobnie w XVI wieku zbudowany nowy kościół (co stało się z wcześniejszą świątynią nie wiadomo). W 1624 roku, podczas najazdu tatarskiego, spłonął on razem z proboszczem i parafianami, którzy szukali schronienia. Kościół parafialny przeniesiono wówczas na bardziej obronne miejsce (tam gdzie dziś stoi kościół p.w. św. Stanisława). Jednak także tu, gdzie obecnie znajduje się kościółek, około 1630 roku zbudowano świątynię, która istnieje do dziś. Kościół ten pełnił zapewne funkcje kaplicy związanej z zakładem dla ubogich, założonym przez Lubomirskich, ówczesnych właścicieli Kosiny.
Kiedy pierwszy kościół p.w. św. Stanisława spłonął, w 1646 roku kościół św. Sebastiana na krótko przejął funkcję świątyni parafialnej. Według dokumentów z 1738 roku w świątyni odprawiano mszę tylko raz do roku. W 1782 roku były plany rozebrania kościoła i przeniesienia go do innej miejscowości – na szczęście nie zostały zrealizowane.
Kościół, posadowiony na kamiennych fundamentach, zbudowano z drewna, stosując konstrukcję zrębową. Jest to budowla jednonawowa, na planie prostokąta z trójboczną absydą prezbiterium po stronie wschodniej i dobudowanymi od zachodu kruchtą i od północy zakrystią. Kościół ma tylko jedno wejście, od strony zachodniej, choć kiedyś istniało też drugie, od południa. W architekturze kościoła cechy średniowieczne (późnogotyckie) mieszają się z późniejszymi – renesansowymi i barokowymi: poligonalna absyda prezbiterium i ta sama szerokość prezbiterium i nawy to cechy średniowieczne, natomiast na przykład okrągłe okno to element renesansowy, a kolebkowy strop prezbiterium – barokowy. Na zewnątrz ściany obito gontem, pokryto nim także dach; wewnątrz ściany oklejono płótnem, na którym wykonano polichromię (taką samą techniką zdobiono też sklepienie, na którym jednak dekoracja się nie zachowała). W polichromii ściennej (niestety poważnie uszkodzonej przez wody deszczowe) zastosowany drobny ornament roślinny (winną latorośl). U góry ścian wzdłuż całego wnętrza wymalowano gzyms z ornamentem ząbkowym. Na ścianie północnej znajdują się iluzjonistyczne przedstawienia okien, naśladujące formę prawdziwych okien ze ściany południowej.
Najcenniejszym elementem wyposażenia wnętrza jest drewniany, trzyosiowy ołtarz. W swojej bogatej dekoracji łączy on elementy renesansowe z manierystycznymi i wczesnobarokowymi. Jego centralnym elementem jest obraz na płótnie przedstawiający męczeństwo św. Sebastiana – patrona świątyni. Obraz namalowany został w 1864 r. przez Jana Tabińskiego. Jest on więc dużo późniejszy od całego ołtarza, który datować można na XVII wiek. Wcześniej centralną część ołtarza zajmował obraz, który obecnie wisi na ścianie północnej, między drzwiami do zakrystii a prezbiterium. Ukazuje on świętych Sebastiana i Fabiana (w dokumentach z XVIII wieku obaj ci święci są wymieniani jako patroni kościoła). U dołu obrazu jest data ‘1769’ ( możliwe, że jest to nie data jego powstania, ale renowacji). Pozostałe obrazy zdobiące ołtarz przedstawiają Chrystusa i Maryję (okrągłe obrazy po obu stronach tabernakulum), św. Piotra apostoła (po lewej), ponad nim św. Barbara; po prawej stronie obraz przedstawiający św. Pawła, nad nim wizerunek św. Katarzyny Aleksandryjskiej; w zwieńczeniu ołtarza okrągły obraz przedstawiający św. Dorotę. Wszystkie te obrazy powstały w XVII wieku, tj. równocześnie z całym ołtarzem.
Z tyłu nawy mieści się drewniany, prostokątny chór, wsparty na czterech słupach. Był on kiedyś wyposażony w małe organy, które nie zachowały się do naszych czasów. Pośrodku balustrady zamocowana jest zdobiona płyta (antepedium) pochodząca z ołtarza dawnego kościoła św. Stanisława w Kosinie. Chrzcielnica i konfesjonał (a także jedna z komód zakrystyjnych) pochodzą ze spalonego kościoła w Ostrowie.
Ten cenny zabytek jest świadkiem historii naszej miejscowości. Obecnie w kościele św. Sebastiana sprawowane są okolicznościowe Msze święte i nabożeństwa. W sposób szczególny parafianie gromadzą się w tym pięknym miejscu w dniu liturgicznego wspomnienia św. Sebastiana, 20 stycznia. Galeria zdjęć prezentuje piękno starego kościółka. Również zapraszamy i zachęcamy do dotknięcia historii i piękna przez osobiste odwiedzenie naszej starej świątyni. Klucze do kościółka można uzyskać na plebanii.
